Κατά πλειοψηφία η τελική έγκριση στο δημοτικό συμβούλιο

Στην πολιτική τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως κανείς θα ήθελε ή πολύ περισσότερο, όπως θα τον βόλευε. Οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται σε συνθήκες εργαστηρίου και οφείλει έκαστος να θέτει τις προτεραιότητές του και να επιλέγει εν μέσω αβεβαιοτήτων. Έτσι, η ομάδα εργασίας της «Δράσης», που έχει επιφορτιστεί να παρακολουθεί στενά τα πολεοδομικά ζητήματα του δήμου μας, συζητώντας εν’ όψει της κρίσιμης ψηφοφορίας στο δημοτικό συμβούλιο για την Έγκριση της Πολεοδομικής Μελέτης «Αναθεώρησης – Επέκτασης του Εγκεκριμένου Ρυμοτομικού Σχεδίου Βριλησσίων, προβληματίστηκε μεν για τη θέση του συνδυασμού μας, αλλά δεν δυσκολεύτηκε να καταλήξει: Ψηφίσαμε υπέρ του να μην αποκλειστεί η δυνατότητα απόκτησης ελεύθερων χώρων στο μέλλον, για τις αναγκαίες κοινωφελείς χρήσεις στο προάστιο. Ας δούμε συνοπτικά πως είχε το θέμα: Μετά από 6 χρόνια διαδικασιών για την –πανθομολογούμενα- απαραίτητη αναθεώρηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου των Βριλησσίων, (που προσδιορίζει τις μελλοντικές ανάγκες της πόλης σε χώρους για κοινωφελείς ή/και κοινόχρηστες χρήσεις, οι οποίες στη συνέχεια συγκεκριμενοποιούνται με το Ρυμοτομικό Σχέδιο), μετά από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που δαπανήθηκαν στις προβλεπόμενες μελέτες, (άνευ λόγου τελικά;), μετά από καθυστερήσεις και αναβολές, έφτασε η ώρα των τελικών αποφάσεων. Και αυτήν την ώρα οι παρατάξεις κλήθηκαν να πάρουν θέση. Οι μελέτες έδειξαν, (υπολογίζοντας σε προβολή 15ετίας τον πληθυσμό στα επίπεδα των 55χιλ. κατοίκων), πως οι υφιστάμενοι ελεύθεροι χώροι δεν επαρκούν και συνεπώς, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά σταθερότυπα, τα οποία έχουν ενσωματωθεί στο σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, θα πρέπει να αποκτηθούν πρόσθετοι χώροι, μέσω της απαλλοτρίωσης αδόμητων οικοπέδων, ώστε να εξασφαλιστεί ο διαπιστωμένα ελάχιστος απαραίτητος κοινωνικός εξοπλισμός για το μέλλον. Σύμφωνα πάλι με τις μελέτες, οι οποίες δεν αμφισβητήθηκαν, η πόλη μας θα χρειαστεί τα επόμενα χρόνια 215στρ. ελεύθερων χώρων. Για τον εντοπισμό και τη διασφάλιση τους, η διοίκηση επέλεξε, σε πρώτη φάση, να αναστείλει για ένα χρόνο την έκδοση οικοδομικών αδειών σε ολόκληρα τα Βριλήσσια. Στη συνέχεια, προτάθηκαν ως κατάλληλα από αυτά για αξιοποίηση περίπου 85στρ., για τα οποία εκδόθηκε παράταση της αναστολής έκδοσης οικοδομικών αδειών. Στην επόμενη φάση επιλέχθηκαν για συγκεκριμένες πλέον χρήσεις, περί τα 57στρ. συνολικά, για να φτάσουμε σήμερα στην τελική πρόταση διοίκησης -μελετητών, που προβλέπει τη δέσμευση 35,6στρ. (αφορούν σε 27 ιδιωτικά οικόπεδα), από τα οποία τα μισά περίπου, προορίζονται για χώρους εκπαίδευσης. Είναι δηλαδή σαφές, με την πρώτη ματιά, πως η τελική πρόταση που έφθασε για έγκριση στο δημοτικό συμβούλιο, είναι εξαιρετικά συντηρητική σε σχέση με τους στόχους που η ίδια αρχικά είχε προσδιορίσει. Στη συζήτηση του δημοτικού συμβουλίου (Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2011), η κύρια ένσταση που διατυπώθηκε από τις δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης που καταψήφισαν την εισήγηση της διοίκησης, αφορούσε στην πασιφανή αδυναμία του Δήμου Βριλησσίων να εγγυηθεί ότι μπορεί πράγματι να διαθέσει τους απαραίτητους πόρους, ώστε να ολοκληρωθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα οι αλλοτριώσεις. Επιπρόσθετα, αυτή η αδυναμία, προδιαγράφει μια άδικη συμπεριφορά του Δήμου έναντι των ιδιοκτητών των οικοπέδων, καθώς αυτοί κινδυνεύουν να στερηθούν για μεγάλο διάστημα (το οποίο είθισται να προσεγγίζει την οκταετία!), κάθε δυνατότητα αξιοποίησης της περιουσίας τους, σε μια μάλιστα, εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο. Είναι βάσιμη αυτή η κριτική, στοιχεία της οποίας και εμείς αναδείξαμε. Επισημάνθηκε και από τη «Δράση», πως οι διοικήσεις του Δήμου δεν μερίμνησαν ποτέ για τη δημιουργία κάποιου «ταμείου γης» και δεν σχεδίασαν οτιδήποτε για την εξασφάλιση κονδυλίων για τις απαλλοτριώσεις. Και οι παλαιότερες των διοικήσεων, απέφευγαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, καθώς αυτό υπερέβαινε τον ορίζοντα της τετραετίας τους και δεν προνόησαν να εξασφαλίσουν χώρους. Αξίζει μάλιστα εδώ να υπογραμμιστεί, πως ο Δήμος Βριλησσίων δεν έχει ολοκληρώσει ούτε τις απαλλοτριώσεις των προηγούμενων πολεοδομικών επεκτάσεων (!) και πως εξακολουθεί να οφείλει σημαντικά ποσά για την υλοποίησή τους, γεγονός που καθιστά, ακόμη πιο αμφίβολη τη δυνατότητά του, να ανταποκριθεί στις μελλοντικές δαπάνες. ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΤΗΣ «ΔΡΑΣΗΣ» ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Οι διαδικασίες: Είναι ζήτημα αρχής για τη «Δράση» να θέτει σε προτεραιότητα το ζήτημα της ανεπάρκειας των διαδικασιών και την έλλειψη κοινωνικής συμμετοχής σε κάθε μεγάλο ζήτημα που αφορά το δήμο μας. Δήμος είναι οι δημότες και η εξασφάλιση της παρουσίας τους, το έχουμε επανειλημμένα διατυπώσει. Κανείς δημότης δεν γνωρίζει σήμερα για την επέκταση του ρυμοτομικού σχεδίου, πέραν των άμεσα θιγόμενων, παρόλο που ο ίδιος θα κληθεί ίσως, να επιφορτιστεί το κόστος αυτών των αλλαγών. Ακόμη και για τόσο κορυφαία τοπικά θέματα, όπως το συγκεκριμένο, οι διαδικασίες εκφυλίζονται σε τυπικές, αποστεώνονται και χάνουν το νόημά τους. Η Επιτροπή Διαβούλευσης, που αποτελείται από δημότες, συνεδρίασε τρείς φορές για να παρακολουθήσει σιωπηλή τους μονολόγους των εισηγητών. Καμία συζήτηση μεταξύ των μελών της δεν έγινε, καμία πρότασή τους δεν έφτασε στο δημοτικό συμβούλιο. Αξίζει εδώ να υπενθυμίσουμε, ότι και οι δημόσιες διαβουλεύσεις για το Γενικό Πολεοδομικό, χαρακτηρίστηκαν από την εξαιρετικά χαμηλή προσέλευση δημοτών, πέραν των ομάδων τοπικών συμφερόντων, που αποχωρούσαν μόλις τελείωνε η αναφορά στο ζήτημα που τους απασχολούσε. Τέλος το κυριότερο, ούτε οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν συζήτησαν ουσιαστικά μεταξύ τους. Η «Δράση» επανέφερε και την τελευταία ώρα, στη διάρκεια της τελικής συνεδρίασης, πρόταση, που είχε και παλαιότερα διατυπώσει μαζί με άλλες παρατάξεις, να δοθεί η δυνατότητα εκτενούς συζήτησης σε επίπεδο δημοτικών συμβούλων, έξω από το τυπικό πλαίσιο των διαδικασιών, για να επιχειρηθεί η μέγιστη σύνθεση και συνεννόηση και η αποσαφήνιση των ερωτημάτων των μελών του συμβουλίου και να αναβληθεί η ψηφοφορία, όμως η διοίκηση και πάλι αδιαφόρησε υπό το μόνιμο άλλοθι των ασφυκτικών χρονικών περιθωρίων και διαδικασιών. Το οικονομικό: Κατανοούμε τη θέση που διατύπωσαν οι άλλες παρατάξεις της αντιπολίτευσης, οι οποίες αναγόρευσαν σε κύριο κριτήριο της στάσης τους κατά την ψηφοφορία, την οικονομική αδυναμία του Δήμου Βριλησσίων να εγγυηθεί την αποπληρωμή των περιουσιών που σήμερα δεσμεύει. Τα επιχειρήματα αυτής της οπτικής είναι πράγματι πολλά και εν πολλοίς, αυτονόητα, Όμως και πάλι για λόγους αρχής, διαφωνούμε με την επιλογή αυτή και υπερψηφίσαμε την εισήγηση. Καταρχήν, όλη η συζήτηση περί του οικονομικού, ενέχει έναν απίστευτο παραλογισμό: Σε μια χώρα που πουλιέται ολόκληρη από την κυβέρνησή της, αποτελεί παραδοξότητα για οπουδήποτε Δήμο, να προγραμματίζει την απόκτηση οικοπέδων. Κατά δεύτερον, για λόγους κατανόησης των αντιφάσεων του πράγματος, μπορούμε να διευρύνουμε τη διαπίστωση αυτή και σε βάρος των επιχειρημάτων που τέθηκαν στη συζήτηση. Για παράδειγμα, η πρόταση του συνδυασμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να δεσμευτούν μόνο τα χαρακτηρισμένα ως χώροι εκπαίδευσης οικόπεδα, δηλαδή περίπου τα μισά των 35,5 στρεμμάτων, μπορεί να χαρακτηριστεί εξίσου ανεδαφική, καθώς με τις υπάρχουσες συνθήκες και την επιχειρηματολογία της ίδιας της αντιπολίτευσης, ο Δήμος δεν είναι ούτως ή άλλως σε θέση να εξαγοράσει και ένα στρέμμα γης! Ακόμη και πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση, (τότε που είχαν ήδη διαμορφωθεί οι προτάσεις των μελετητών), πάλι δεν ήταν σε θέση να εγγυηθεί τις προγραμματιζόμενες απαλλοτριώσεις. Επομένως, σε άλλη κατεύθυνση θα πρέπει να αναζητηθούν οι λύσεις… Έχουμε και στο παρελθόν επισημάνει, πως η διέξοδος στο πρόβλημα, θα απαιτούσε εμπλοκή της πολιτείας, μέσω μιας γενικευμένης ρύθμισης. Μάλιστα, διατυπώσαμε ως κατεύθυνση, την πρότασης επαναφοράς, με κάποια μορφή, της μεταφοράς του συντελεστή δόμησης, ως μια λύση που θα επέτρεπε στους Δήμους να «ανταλλάξουν» αξίες για την εξαγορά των χώρων που η ίδια η πολιτεία τους προτρέπει να αποκτήσουν. Ούτε παλαιότερα, ούτε περισσότερο σήμερα, υπήρχε η δυνατότητα, ιδίως από Δήμους σαν τα Βριλήσσια, που δεν έχουν πηγές εσόδων, να βρουν τόσο μεγάλα κονδύλια για να στηρίξουν απαλλοτριώσεις. Όμως, καμία δημοτική αρχή και κανένα συλλογικό όργανο της αυτοδιοίκησης, δεν «πίεσε» την κάθε κυβέρνηση και δεν σχεδίασε κάποια πολιτική παρέμβαση για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Έτσι φτάσαμε στο αδιέξοδο, που υποτίθεται ότι ανακαλύφθηκε σήμερα, λόγω κρίσης. Ποιο είναι όμως τελικά το επίδικο της συζήτησης; Αν θα βρεθούν τα χρήματα ή αν θα διασωθούν οι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι; Υπενθυμίζουμε και πάλι ότι το θέμα των απαλλοτριώσεων προέκυψε από μελέτες, που έδειξαν ότι σύντομα η πόλη μας θα έχει σοβαρό έλλειμμα χώρων, λόγω της συνεχιζόμενης αύξησης του πληθυσμού. Ότι σύντομα θα προσομοιάσει με τα υπόλοιπα κορεσμένα προάστια της Αθήνας. Επομένως, έστω και την τελευταία στιγμή, το σημερινό δημοτικό συμβούλιο, όφειλε να ανταποκριθεί σ’ αυτή τη διαπίστωση και να σχεδιάσει, κατά το δυνατόν, την αποτροπή της υποβάθμισης της πόλης. Πώς; Αφήνοντας ανοιχτή την πιθανότητα ανατροπής του σημερινού σκηνικού και τη δυνατότητα σε μια επόμενη διοίκηση, να αγωνιστεί πιο αποτελεσματικά γι’ αυτό το σκοπό. Απέναντι σ’ αυτό το επιχείρημα, επαναλαμβάνουμε, από την πλευρά των άλλων παρατάξεων της αντιπολίτευσης εκδηλώθηκαν επιφυλάξεις και αντιρρήσεις, που εστίασαν, με τα σημερινά δεδομένα, στην οικονομική αδυναμία του Δήμου να ανταποκριθεί. Όμως ακόμη και σ’ αυτήν την περίπτωση, η εξίσωση έχει δυο πλευρές. Αν πράγματι κάποιος θεωρεί, ότι δεν μπορεί να εξασφαλίσει ελεύθερους χώρους για μια πόλη 55χιλ. κατοίκων, τότε τουλάχιστον θα έπρεπε να προνοήσει για μέτρα ανάσχεσης της αύξησης του πληθυσμού, ώστε οι υπάρχοντες σήμερα χώροι, να εξακολουθήσουν να ανταποκρίνονται στοιχειωδώς στις μελλοντικές ανάγκες. Τέτοια μέτρα όμως, ουδέποτε προτάθηκαν, για παράδειγμα από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία κατά τα άλλα διαπιστώνει απλώς την αδυναμία του Δήμου να βρει τα κονδύλια. Όμως το θέμα υπερβαίνει κατά πολύ τη δικαιολογημένη πολιτική κριτική για τους χειρισμούς και την πολιτεία της σημερινής δημοτικής αρχής. Για άλλο πράγμα συζητάμε και αποφασίζουμε… Επί του προκειμένου, μόνο η «Δράση», ανέλαβε το κόστος να διατυπώσει δημόσια τη θέση, πως η ένταξη της περιοχής «Κρασσά» στο σχέδιο πόλεως θα λειτουργήσει σε βάρος της γενικότερης ποιότητας ζωής στο προάστιο. Μόνον η «Δράση» πρότεινε δραστική μείωση των συντελεστών δόμησης, ως μέτρο ανάσχεσης της αύξησης του πληθυσμού, κατά τη συζήτηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου. Αν λοιπόν θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε στην αυριανή πόλη πρόσθετους ελεύθερους χώρους, για πλατείες, σχολεία, αθλητικούς χώρους, πολιτισμό, τότε τουλάχιστον ας φροντίσουμε για την ανάσχεση, σε κάποιο έστω βαθμό, της μεγάλης αύξησης του πληθυσμού. Όλα, δεν γίνονται. Η θετική ψήφος της «Δράσης», είναι μια στάση που δεν αποκλείει την προοπτική: Πράγματι, «λεφτά δεν υπάρχουν». Όμως ούτε ελεύθεροι χώροι θα υπάρξουν στο μέλλον! Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου είναι αμετάκλητη, θα μπορούσε να αφαιρεθεί οριστικά κάθε δυνατότητα της πόλης να καλύψει στο μέλλον τις ανάγκες της σε κοινωφελείς χώρους. Μπορεί άραγε κάποιος να προεξοφλεί οριστικά τέτοια κοινωνικά διλήμματα; Μπορεί να θεωρεί σήμερα, ότι και αύριο δεν θα προκύψουν λύσεις, να αποκλείει και από τους επόμενους τη δυνατότητα να αγωνιστούν γι’ αυτές; Είναι κάποιοι τόσο πεισμένοι πως δεν θα υπάρξει διέξοδος από τη σημερινή καταστρεπτική κυβερνητική πολιτική ή από τον τρόπο που χειρίστηκε τα πράγματα η σημερινή διοίκηση; Το στοίχημα να μείνει ανοιχτό.Αυτό ζητήσαμε. Μπορούμε να δεχτούμε ότι τα σημάδια είναι δυσοίωνα, αλλά δεν γίνεται να παραιτηθούμε από τη δυνατότητα να αγωνιστούμε, σε 2, σε 5, σε 10 χρόνια από σήμερα, για τους στόχους που θέσαμε. Και ούτε μπορούμε να στερήσουμε από αυριανές δημοτικές αρχές, την ευκαιρία να πολιτευτούν διαφορετικά ή να επανεκτιμήσουν την κατάσταση. Φυσικά αυτά, δεν αφορούν στη σημερινή δημοτική αρχή των Βριλησσίων, η οποία ως τυπική εκπρόσωπος των διοικήσεων των κομμάτων εξουσίας, αδυνατεί ακόμη και να διανοηθεί, ότι οι θετικές αλλαγές προϋποθέτουν αγώνα και έξω από το πλαίσιο που έχει προκαθοριστεί. Η πραγματικότητα δεν μπορεί κάθε φορά να είναι για τη δημοτική πλειοψηφία, (ούτε και για κανέναν άλλο), μια διαρκής δικαιολογία απραξίας. Αλλά αυτόν ακριβώς τον τρόπο διοίκησης δεν διεκδικούμε να αλλάξουμε; Δεν μας βρίσκει, τέλος, σύμφωνους, μια στάση υπερεκτίμησης της προστασίας των ατομικών ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων των θιγομένων ιδιωτών, όταν μάλιστα αυτή εκφέρεται στο όνομα της αριστεράς. Το δημοτικό συμβούλιο οφείλει να υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον, ακόμη κι’ αν αυτό συγκρούεται αναπόφευκτα ενίοτε, με τα συμφέροντα συγκεκριμένων πολιτών. Σε διαφορετική περίπτωση, ίσως οι οργανωμένες πόλεις να μην διέθεταν σήμερα ούτε έναν κοινόχρηστο χώρο, τον οποίο κατά τα άλλα, οι κάτοικοι θα απαιτούσαν από τους Δήμους για τις εύλογες κοινωνικές ανάγκες τους. Εκτίμηση της «Δράσης» ήταν, πως το δημοτικό συμβούλιο όφειλε να αφήσει με την ψήφο του μια χαραμάδα ανοιχτή, ώστε ακόμη και το ίδιο ή αύριο κάποιο άλλο συμβούλιο, να έχει την επιλογή να διορθώσει σημερινά λάθη. Δεν προχωρούν ευθύγραμμα τα πράγματα, τι να κάνουμε;